Allulose: το νέο φυσικό γλυκαντικό
Η αναζήτηση για το επόμενο τέλειο γλυκαντικό με μειωμένες θερμίδες έφερε πρόσφατα στο προσκήνιο μια νέα γλυκιά ανακάλυψη που ονομάζεται αλουλόζη (Allulose). Έχει την ίδια γεύση και υφή με τη ζάχαρη - χωρίς την περίεργη επίγευση που στοιχειώνει πολλές άλλες τεχνητές εναλλακτικές λύσεις. Και το κυριότερο προέρχεται από τη Μητέρα Φύση, συγκεκριμένα από καλαμπόκι που έχει υποστεί ζύμωση. Μικρές ποσότητες αυτού του νέου γλυκαντικού περιέχονται επίσης στα σύκα, τις σταφίδες και το σιρόπι σφενδάμου.
Έχετε ακούσει για την αλουλόζη; Αν όχι, μην ανησυχείτε - σύντομα θα είναι παντού. Είναι ένα νέο, εξαιρετικά χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες φυσικό γλυκαντικό. Η αλουλόζη προέρχεται από καλαμπόκι ζύμωσης. Από επιστημονική άποψη, η χημική σύνθεσή της είναι σχεδόν ίδια με τη φρουκτόζη και τη γλυκόζη, αλλά διαθέτει ελαφρώς διαφορετικές δομές υδρογόνου και οξυγόνου. Αυτή η μικρή διαφορά επιτρέπει στο υποκατάστατο αυτό να διαθέτει μόνο το 1/10 των θερμίδων της επιτραπέζιας ζάχαρης, διατηρώντας ταυτόχρονα το 70% της γλυκύτητας. Συμπεριφέρεται ακριβώς όπως η σακχαρόζη στην κουζίνα. Σε αντίθεση με π.χ. την stevia, η αλουλόζη έχει το ίδιο βάρος και υφή με τη ζάχαρη. Και δεδομένου ότι καραμελώνει, κάνει οτιδήποτε ψήσετε, να φαίνεται και να είναι νόστιμο και καλοψημένο και όχι άνοστο και μη ελκυστικό. Επειδή είναι μόλις 70% γλυκιά όσο η ζάχαρη, δεν μπορεί να την αντικαταστήσει άμεσα σε συνταγές και οι επιστήμονες εξετάζουν τρόπους για να συνδυάσουν την αλουλόζη με γλυκαντικά υψηλής δραστικότητας (όπως η stevia).
Σε κάποιες μελέτες σε εργαστηριακά ποντίκια και σε ανθρώπους, η αλουλόζη έχει βρεθεί ότι μειώνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, αυξάνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και βοηθά στην προστασία των παγκρεατικών β-κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη. Επιπλέον, έρευνες σε παχύσαρκα ποντίκια έδειξαν ότι μπορεί να αυξήσει την καύση λίπους και να βοηθήσει στην πρόληψη της παχυσαρκίας καθώς επίσης ότι μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο νόσου λιπώδους ήπατος. Όλες αυτές οι μελέτες σε ζώα που χρησιμοποιούν εξαιρετικά υψηλές δόσεις αλουλόζης για διάστημα μέχρι και 18 μήνες δεν έδειξαν ενδείξεις τοξικότητας ή παρενέργειες. Ωστόσο, απαιτείται πολύ ευρύτερη και λεπτομερής μελέτη και σε ανθρώπους για να θεωρηθεί ότι ισχύουν τα ίδια αποτελέσματα.
Αν τα παραπάνω ακούγονται πολύ καλά για να είναι αληθινά, έχετε δίκιο, υπάρχει κάποιο μειονέκτημα. Δεδομένου ότι τα ένζυμα του εντέρου δεν μπορούν να σπάσουν την αλουλόζη, αν καταναλώσετε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να προκαλέσει σοβαρό φούσκωμα, πόνο και αέρια, κάτι παρόμοιο με αυτά που θα ένοιωθε κάποιος με δυσανεξία στην λακτόζη αν έπινε ένα μεγάλο ποτήρι γάλα. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) θεωρεί την αλουλόζη «γενικά αναγνωρισμένη ως ασφαλής» αλλά δεν κυκλοφορεί ακόμη στην Ευρώπη. Τι λένε όμως οι ειδικοί επιστήμονες για την ασφαλή της χρήση; Γνωρίζουμε ότι αυτά που τρώμε και οι ποσότητες που τα καταναλώνουμε επηρεάζουν το μικροβίωμά μας, σημειώνουν. Τα αποτελέσματα αυτά μπορεί να είναι άμεσα, όπως η διάρροια, ή μπορούν να είναι πιο μακροπρόθεσμα και να προκαλέσουν άλλα προβλήματα υγείας. Μόνο ο χρόνος, η προσεκτική παρατήρηση και η διαφάνεια των ερευνών μπορούν να καταδείξουν τι ακριβώς ισχύει για την περίπτωση της μακροχρόνιας κατανάλωσης. Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι οι «γενικά αναγνωρισμένες ως ασφαλείς » (GRAS) ουσίες είναι ένας χαρακτηρισμός του FDA που δίνεται με βάση μελέτες που διεξάγουν συνήθως οι κατασκευαστές, γεγονός που από μόνο του δεν είναι ιδιαίτερα καθησυχαστικό.
Φωτεινή Πουρνάρα
