Μύρισε άνοιξη και Πάσχα

Πεσάχ σημαίνει «διάβαση», «πέρασμα». Ο παραλληλισμός της λέξης έγκειται στο ότι οι Εβραίοι γιορτάζουν τη διάβασή τους από την Ερυθρά θάλασσα και την απελευθέρωση τους από την δουλεία του Φαραώ, ενώ για τους Χριστιανούς το Πάσχα είναι η γιορτή της Ανάστασης του Χριστού και της απελευθέρωσή τους από την αμαρτία και το θάνατο.  Η 1η του μήνα Νισάν θεωρούνταν η ημέρα της εαρινής ισημερίας. Κάθε οικογενειάρχης προμηθευόταν ένα αρσενικό πρόβατο, ενός έτους και το διατηρούσε μέχρι τις 14 του ίδιου μηνός, ημέρα της πρώτης μετά την ισημερία Πανσέληνου. Το απόγευμα της 14ης το αρνί θυσιαζόταν στον Ναό, τελετουργία που θεωρήθηκε προφητική για τον «Αμνό του Θεού», τον Ιησού που θυσιάστηκε για τις αμαρτίες των ανθρώπων.

Με το πέρασμα των αιώνων, ο Χριστιανισμός ακολούθησε τις εντολές της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου που συγκάλεσε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας. Η Σύνοδος εκείνη θέσπισε με μια εγκύκλιο επιστολή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, γνωστή από τότε, ως «όρος της Νικαίας», τον προσδιορισμό της γιορτής του Πάσχα. Σύμφωνα μ’ αυτόν, το Πάσχα θα πρέπει να εορτάζεται την Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης και αν η πανσέληνος συμβεί Κυριακή τότε να εορτάζεται την επομένη Κυριακή (ώστε να μην συμπέσει με τον εορτασμό του εβραϊκού Πάσχα). Ο εορτασμός του Πάσχα, δηλαδή, συνδέθηκε άμεσα με την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, παρόλο που έχει αποδεχθεί από το 1924 το νέο Γρηγοριανό Ημερολόγιο για τις ακίνητες εορτές, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να χρησιμοποιεί το Ιουλιανό Ημερολόγιο αλλά και τον κύκλο του Μέτωνος για τον προσδιορισμό της ημερομηνίας του Πάσχα.  Έτσι πολλές φορές, αντί να γιορτάζουμε το Πάσχα την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, εμείς το γιορτάζουμε μετά τη δεύτερη εαρινή πανσέληνο. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι και το γεγονός της διαφοράς που έχουν συνήθως στον εορτασμό του Πάσχα οι ανατολικές και δυτικές Εκκλησίες.

Φωτεινή Πουρνάρα