Νέες διατροφικές οδηγίες για τη νόσο των λεγεωνάριων.
Οι νόσος των λεγεωνάριων είναι μία λοίμωξη του αναπνευστικού και προέρχεται από βακτήρια, που αναπτύσσονται σε λιμνάζοντα νερά, σάουνα, υδρομασάζ, τζακούζι και υγραντήρες ενώ η μοναδική οδηγία ήταν η βεβαρημένη φαρμακευτική αγωγή. Σύμφωνα με νέες μελέτες μεγάλη συμβολή στη θεραπεία παρέχει η διατροφή, με φύλλα ελιάς, τζίντζερ και βότανα, καθώς αναζωογονεί το σώμα και βοηθάει στην άμεση θεραπεία του οργανισμού.
Η νόσος των λεγεωνάριων έχει τα τυπικά συμπτώματα της πνευμονίας και είναι πολύ δύσκολο να διακριθεί. προκαλεί πονοκέφαλο έλλειψη σωματικής ισορροπίας πυρετό και δυσκαμψία, όμως παρά τη θεραπεία τα συμπτώματα επιμένουν. Έτσι οι επιστήμονες κατέληξαν σε μία διατροφή με φύλλα ελιάς το μάσημα των οποίων μπορεί να υπερασπιστεί έναντι αυτής της βακτηριακής λοίμωξης, καθώς επίσης και να βελτιώσει από την αστάθεια. Τα εκχυλίσματα από φύλλα ελιάς έχουν χρησιμοποιηθεί ευρέως λόγω των αντι-ιικών και αντιβακτηριδιακών τους ιδιοτήτων ιδιαίτερα για την εξουδετέρωση στελεχών της πνευμονίας.
Το τσάι από βότανα κάνει τον ασθενή να νιώσει σωματικά καλύτερα, αφού βοηθούν τα αντιβιοτικά, να τα απορροφήσει με μεγαλύτερη ευκολία ο οργανισμός. Το τσάι από βότανα, όπως η εχινάκια και το χαμομήλι έχουν συνδεθεί με τη μείωση του πυρετού, ενισχύοντας το ανοσοποιητικό σύστημα, και τη χαλάρωση των νεύρων. Έχοντας ένα ισχυρό ανοσοποιητικό είναι ένας σίγουρος τρόπος, για να υποστηρίξει θετικά τα αντιβιοτικά αποτελέσματα στην θεραπεία της νόσου. Από την άλλη το τσάι από σπόρους γλυκάνισου, βοηθάει να βγουν οι βλέννες μειώνοντας τα αναπνευστικά συμπτώματα όπως η δυσφορία.
Η ασθένεια, δυστυχώς, κάνει τους ασθενείς να χάνουν την όρεξή τους έτσι τα εσπεριδοειδή και το τζίντζερ βοηθούν στην βελτίωση της όρεξης, ώστε ο οργανισμός να παίρνει τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για την πλήρη αποθεραπεία, ενώ ταυτόχρονα χαρίζει ενέργεια και καλή ψυχολογία.
Η νόσος των λεγεωνάριων πήρε το όνομά της από την αμερικάνική στρατιωτική λεγεώνα, όπου για πρώτη φορά ανιχνεύτηκε σε αυτούς το μολυσμένο βακτήριο. Όλοι οι στρατιώτες κόλλησαν το 1976 ενώ οι γιατροί πίστευαν, ότι ήταν πνευμονία, τελικά ήταν κάτι νέο από τα λουτρά που πλένονταν. Ακόμη και στις μέρες μας είναι πολύ επικίνδυνη και ο τρόπος μετάδοσης πολύ εύκολος μια και γίνεται μέσω του ατμοσφαιρικού αέρα από τα λιμνάζοντα νερά, γι ΄ αυτό θέλει ιδιαίτερη προσοχή στα ξενοδοχεία, στα νοσοκομεία και στα δημόσια κτήρια όπου υπάρχουν σιντριβάνια, πισίνες, δημόσια λουτρά. Η νέα αυτή εστίαση της επιστήμης στη διατροφή παίζει πρωταρχικό ρόλο στη νόσο και αποτελεί ελπίδα για το μέλλον σε μία θεραπεία λιγότερο εξαντλητική για τον οργανισμό και περισσότερο αποτελεσματική.
