Τα οστά μπορούν να επηρεάσουν την όρεξη και τον μεταβολισμό

Η ορμόνη οστεοκαλσίνη που παράγεται από τα οστά ελέγχει όχι μόνο τον εγκέφαλο αλλά και την όρεξή μας. Συνδέεται επίσης με την ευαισθησία στην ινσουλίνη άρα και με τον διαβήτη τύπου 2. Καναδοί ερευνητές από το Montreal Clinical Research Institute (IRCM), αποκάλυψαν ένα νέο κομμάτι του παζλ και αναγνώρισαν την πρωτεΐνη η οποία προκαλεί την ενεργοποίηση της οστεοκαλσίνης.

Τα οστά μας βασίζονται στις ορμόνες για πολλά πράγματα, αλλά κυρίως για δύναμη. Όταν τα οστά ενός εφήβου αυξάνονται, τα χαμηλά επίπεδα οιστρογόνων ή τεστοστερόνης μπορούν να οδηγήσουν στην εξασθένιση των οστών τους. Από την άλλη, όταν οι γυναίκες περνούν στην εμμηνόπαυση, η παραγωγή οιστρογόνων πέφτει και γίνονται πιο επιρρεπείς στην οστεοπόρωση. Αλλά αυτές οι διεργασίες έχουν διπλή ανάγνωση. Όταν οι ερευνητές ανακάλυψαν την ορμόνη οστεοκαλσίνη, διαπίστωσαν ότι το ίδιο το οστό μπορεί να επηρεάσει και άλλους ιστούς. Η οστεοκαλσίνη παράγεται από τους οστεοβλάστες και συσσωρεύεται στα οστά και μέσω μιας αλυσίδας χημικών αντιδράσεων, απελευθερώνεται στο αίμα. Μία από τις λειτουργίες της οστεοκαλσίνης είναι η μείωση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα με την αύξηση της παραγωγής ινσουλίνης. Επίσης αυξάνει την ενεργειακή δαπάνη και μας προστατεύει από την παχυσαρκία. Η οστεοκαλσίνη παράγεται αρχικά σε ανενεργή μορφή. Αυτό που ενδιέφερε τους ερευνητές ήταν το πώς η οστεοκαλσίνη γίνεται ενεργή και παίζει το ρόλο της όταν απελευθερώνεται στο αίμα.

Ο καθηγητής Mathieu Ferron, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, περιγράφει ότι για να μετατραπεί η αδρανής οστεοκαλσίνη σε δραστική, απαιτείται ένα ένζυμο που ενεργεί ως «μοριακό ψαλίδι». Η ομάδα του Ferron πέτυχε την ταυτοποίηση του ενζύμου που ονομάζεται φουρίνη, η οποία κόβει την αδρανή οστεοκαλσίνη για να την μετατρέψει σε ενεργή οστεοκαλσίνη. Η αδρανοποίηση της φουρίνης είχε απροσδόκητη επίδραση στα ποντίκια του πειράματος καθώς μείωσε την όρεξή τους. Οι επιστήμονες είναι σίγουροι ότι η απουσία φουρίνης ήταν η αιτία. Αυτή η ανακάλυψη κάποια μέρα μπορεί να ανοίξει μια νέα πόρτα για την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2 και της παχυσαρκίας. Ο καθηγητής δήλωσε: «Αποδείξαμε ότι όταν δεν υπήρχε φουρίνη στα κύτταρα των οστών, η αδρανής οστεοκαλσίνη δημιουργήθηκε και απελευθερώθηκε, αλλά αυτό οδήγησε σε αύξηση των επιπέδων γλυκόζης αίματος, μείωση της ενεργειακής δαπάνης και παραγωγής ινσουλίνης. Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν την ύπαρξη μιας νέας οστικής ορμόνης που ελέγχει την πρόσληψη τροφής ». Πρόσθεσε επίσης ότι« στο μέλλον, ελπίζουμε να προσδιορίσουμε αν η φουρίνη αλληλεπιδρά με μια άλλη πρωτεΐνη που εμπλέκεται στην ρύθμιση της όρεξης».

Η συγκεκριμένη Καναδική μελέτη δημοσιεύθηκε στο The Journal of Clinical Investigation.

Φωτεινή Πουρνάρα