Οι γυναικείοι αγροτουριστικοί συνεταιρισμοί αντιστέκονται στην κρίση

Σήμερα στην Ελλάδα λειτουργούν 140 γυναικείοι αγροτουριστικοί συνεταιρισμοί, οι οποίοι απασχολούν περίπου 3.000 αγρότισσες. Η ύπαιθρος αποτελεί έναν αναπτυσσόμενο επιχειρηματικό χώρο για τις γυναίκες οι οποίες εκδηλώνουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες με διάφορες μορφές μέσω των γυναικείων συνεταιρισμών που στοχεύουν, μέσα από την κοινή και ισότιμη δράση, να επιλύσουν οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά τους προβλήματα και να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο.

Το μοντέλο των γυναικείων συναιτερισμών έχει παίξει στην Ελλάδα, τα τελευταία 25 χρόνια, ένα σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της υπαίθρου, εξασφαλίζοντας όχι μόνο απασχόληση στα μέλη τους αλλά και προβολή των εξαιρετικής ποιότητας τοπικών προϊόντων, συμβάλλοντας παράλληλα και στην κατάρριψη των αναχρονιστικών αντιλήψεων περί «ανικανότητας» των γυναικών.  Οι γυναίκες της υπαίθρου έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν τις δεξιότητες και τη γνώση ώστε να μετατρέπουν δραστηριότητες της οικιακής οικονομίας σε εμπορευματικά αγαθά και υπηρεσίες με ποιότητα και τοπικό χρώμα.
Οι κυριότεροι τομείς δραστηριοποίησής τους είναι:

• Ο αγροτοτουρισμός (καταλύματα, πολιτιστικές, οικολογικές δραστηριότητες)
• Η χειροτεχνία (υφαντά, κεντήματα κ.α.)
• Η μεταποίηση (παραγωγή αρτοσκευασμάτων και ειδών διατροφής)
• Η παραγωγή βιολογικών και τοπικών προϊόντων (τσίπουρο, λάδι, τραχανάς, χυλοπίτες, κλπ)
• Η παραγωγή γλυκών και προϊόντων εστίασης. 

Ο εκσυγχρονισμός της ελληνικής γεωργίας μεταπολεμικά, συρρίκνωσε τις  παραδοσιακές γεωργικές εργασίες και έπληξε κατά κύριο λόγο το γυναικείο εργατικό δυναμικό που σταδιακά απομονώθηκε στις δουλειές του σπιτιού και έχασε την επαγγελματική του ταυτότητα. Οι συνεταιρισμοί με τη σύγχρονη μορφή τους, αναπτύχθηκαν κυρίως μετά τη βιομηχανική επανάσταση, λόγω των ιδιαίτερα έντονων ανισοτήτων ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές τάξεις. Η ιστορία των γυναικείων αγροτουριστικών συνεταιρισμών ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Εκείνη την εποχή, η Ευρωπαϊκή Ένωση ευαισθητοποιήθηκε έντονα σε θέματα ισότητας των δύο φύλων και στην Ελλάδα, η Γενική Γραμματεία Ισότητας ανέπτυξε πρωτοβουλίες επαγγελματικής κατάρτισης με σκοπό την ενημέρωση και κινητοποίηση των γυναικών στη δημιουργία μικρών επιχειρήσεων. Παράλληλα, τόσο ο κορεσμός από τον μαζικό τουρισμό, όσο και η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση του κοινού, ανέδειξαν τον αγροτουρισμό ως έναν πολλά υποσχόμενο τομέα. Τόσο τα Κοινοτικά επιδοτούμενα προγράμματα, όσο και εθνικά προγράμματα του ΟΑΕΔ, της ΠΑΣΕΓΕΣ, του ΕΟΜΜΕΧ και των τοπικών φορέων, προσέφεραν εκτός από οικονομική βοήθεια, την ανάλογη κατάρτιση και συνέβαλαν στην προώθηση των γυναικείων αγροτουριστικών συνεταιρισμών που, με τη σειρά τους , οφέλησαν τις τοπικές κοινωνίες :

• Στη συγκράτηση του γυναικείου δυναμικού στην εκάστοτε περιοχή
• Στη μεταποίηση τοπικών προϊόντων και την μετατροπή τους σε προϊόντα με υψηλή πραγματική και συμβολική αξία
• Στην ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κάθε περιοχής
• Στη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης
• Στην αύξηση της επιχειρηματικής συνείδησης στις τοπικές κοινωνίες 
• Στην εφαρμογή τεχνογνωσίας και καινοτομιών. 

Ωστόσο, οι γυναικείοι συνεταιρισμοί στη χώρα μας αντιμετωπίζουν και σημαντικά προβλήματα όπως τα πολλά απαιτούμενα δικαιολογητικά, η γραφειοκρατία, η έλλειψη ταμειακής ρευστότητας, όπως και προβλήματα παραγωγής, τυποποίησης/συσκευασίας, οργάνωσης, διοίκησης και marketing. Παρά τις αδυναμίες τους, έχουν τη δυνατότητα και πρέπει να εξελιχθούν σε βιώσιμους φορείς τοπικής ανάπτυξης σε πλήρη αρμονία με το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον της κάθε περιοχής.