Εμφιαλωμένο VS νερό βρύσης

Θέματα δημόσιας υγείας σχετικά με το πόσιμο νερό, εμφιαλωμένο ή από τη βρύση, είναι σπάνια στην Ευρώπη και στη χώρα μας μιας και οι προδιαγραφές της ποιότητας, της παραγωγής και της συσκευασίας νερού είναι υψηλές. Το νερό της βρύσης στις περισσότερες ελληνικές πόλεις (εξαιρούνται πόλεις και δίκτυα με παλαιά και φθαρμένα συστήματα υδροδότησης) είναι πολύ καλής ποιότητας, καθότι υπάρχουν συνεχείς και συστηματικοί έλεγχοι. Oι γευστικές προτιμήσεις των καταναλωτών φαίνεται να είναι ο κύριος παράγοντας για την τελική επιλογή, όταν η ποιότητα του νερού της βρύσης στην περιοχή που ζει κανείς είναι δεδομένη. 

Σε παγκόσμια κλίμακα, τα τελευταία χρόνια, η αυξανόμενη ρύπανση των επιφανειακών και υπόγειων υδατικών πόρων, είχε αποτέλεσμα την υποβάθμιση του νερού από την βρύση και έδωσε αφορμή για την δημιουργία μεγάλων εταιριών παραγωγής εμφιαλωμένου νερού. Όμως, με την εξέλιξη της τεχνολογίας καθαρισμού νερού, υπάρχουν περιπτώσεις που το νερό του δικτύου ύδρευσης είναι καλό ή και καλύτερο από το εμφιαλωμένο. Γενικά, το νερό της βρύσης περιέχει μια ποικιλία φυσικών και σχετικά αβλαβών επιμολυντών, όπως είναι τα μεταλλικά ιόντα του σιδήρου και του μαγνησίου και το ανθρακικό ασβέστιο. Εκτός αυτών, όμως, προστίθεται χλώριο για απολύμανση και προστασία από τα βακτήρια, γεγονός που κατά πολλούς ειδικούς καθιστά το νερό της βρύσης επικίνδυνο για την υγεία μας. Ωστόσο, σύμφωνα με την εθνική και κοινοτική νομοθεσία κάθε πόσιμο νερό –και τα εμφιαλωμένα, υπόκεινται σε περιοδικό και συνεχή έλεγχο  από υδρολογική, γεωλογική, φυσική, χημική και μικροβιολογική άποψη. 

Καταρχήν, οφείλουμε να διαβάσουμε στην ετικέτα το είδος, τη φυσική χημική σύστασή του και τις υπόλοιπες πληροφορίες που αναγράφονται σχετικά με το εμφιαλωμένο νερό που πίνουμε. Από τις σημαντικές πληροφορίες που σχετίζονται άμεσα με την υγεία μας είναι μεταξύ των άλλων το Νάτριο, το Ασβέστιο και το Μαγνήσιο. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες εμφιαλωμένων, αναγνωρισμένες από την Ευρωπαϊκή Ένωση: το επιτραπέζιο, το φυσικό μεταλλικό νερό και το νερό πηγής. Τα Επιτραπέζια νερά είναι κοινά πόσιμα συσκευασμένα νερά που χρησιμοποιούνται για ανθρώπινη κατανάλωση και στις βιομηχανίες τροφίμων και ποτών είτε μετά από προηγούμενη κατεργασία, είτε χωρίς αυτή. Μπορεί να είναι επιφανειακής ή υπόγειας προέλευσης και επιτρέπεται να υποβληθούν σε κατεργασίες απολύμανσης. Τα Φυσικά Μεταλλικά νερά, είναι υποχρεωτικά υπόγειας προέλευσης, περιέχουν περισσότερα, από το κοινό πόσιμο νερό, ανόργανα άλατα, ιχνοστοιχεία ή άλλα συστατικά, και δεν επιτρέπεται καμία επεξεργασία απολύμανσής τους. Τα νερά Πηγής είναι υπόγειας προέλευσης, η εκμετάλλευσή τους γίνεται στις φυσικές ή τεχνητές εξόδους μιας πηγής ή γεώτρησης, εμφιαλώνονται στον τόπο προέλευσή τους επιτόπου και δεν επιτρέπεται καμιά επεξεργασία απολύμανσης τους.

Τα εμφιαλωμένα νερά είναι όχι μόνο οικονομικά πανάκριβα, αλλά και μη φιλικά προς το περιβάλλον από περιβαλλοντική άποψη. Η υπερβολική κατανάλωσή τους μπορεί να δημιουργήσει υπερβολικές συγκεντρώσεις νατρίου, καθώς επίσης και διάφορες τοξίνες ακόμη και βενζόλιο που είχαν ανιχνευθεί στο παρελθόν. Μπουκάλια φτιαγμένα από PET (τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο) διαπιστώθηκε ότι περιέχουν έστω και χαμηλά επίπεδα από το βαρύ μέταλλο αντιμόνιο. Είναι ενδεχόμενο, επίσης, ορισμένες τοξικές ουσίες που βρίσκονται στο περιβάλλον κατά τη διύλιση ή και κατά τη μεταφορά και αποθήκευση των εμφιαλωμένων νερών να διαπεράσουν το πλαστικό και να εμπλουτίσουν το νερό.  Iδιαίτερη προσοχή επίσης πρέπει να δίνεται στις συνθήκες και τον τρόπο αποθήκευσης και μεταφοράς των φιαλών.