Χριστουγεννιάτικη Πουτίγκα, η αυτού υψηλότητα της γηραιάς Αλβιώνας

Η σημερινή εκδοχή της χριστουγεννιάτικης πουτίγκας διαφέρει πολύ από αυτό που ήταν αρχικά.  Προέρχεται από τον γνωστό χυλό porridge που τον 14ο αιώνα λεγόταν Frumenty και φτιαχνόταν από βρασμένο σπασμένο σιτάρι  από όπου πήρε και το όνομά του (στα λατινικά frumentum σημαίνει σπόρος, καρπός). Το frumenty περιείχε κομμάτια μοσχαρίσιου και αρνίσιου κρέατος, σιτάρι, σταφίδες, μπαχαρικά και κρασί. Έμοιαζε περισσότερο με σούπα και το έτρωγαν την περίοδο πριν τα Χριστούγεννα.

Γύρω στα 1595, το frumenty άρχισε να μεταλλάσσεται  σιγά-σιγά σε πουτίγκα.  Η υφή του έγινε πιο παχιά καθώς του πρόσθεσαν αυγά, τρίματα ψωμιού, ξερά φρούτα και απέκτησε περισσότερο άρωμα με την προσθήκη μπύρας και άλλων αλκοολούχων ποτών. Στα 1650 ήταν ήδη το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο γλυκό αλλά, το 1663, οι Πουριτανοί το απαγόρευσαν χαρακτηρίζοντάς το ως κακό έθιμο. Το 1714 ο βασιλιάς Γεώργιος Ι, το επανέφερε στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι αφού ήταν ένα έδεσμα που απολάμβανε και ο ίδιος. Στην Βικτωριανή περίοδο, οι χριστουγεννιάτικες πουτίγκες έμοιαζαν πολύ με αυτές που υπάρχουν σήμερα. Στο πέρασμα των αιώνων υπήρξαν πολλοί μύθοι γύρω από τις πουτίγκες. Ένας από αυτούς θέλει να φτιάχνεται από 13 υλικά που αντιπροσωπεύουν τον Ιησού και τους αποστόλους του και το κάθε μέλος της οικογένειας με τη σειρά, να ανακατεύει την πουτίγκα με ένα ξύλινο κουτάλι με φορά από την Ανατολή προς τη Δύση, προς τιμήν των Μάγων.  Περιχύνουν την πουτίγκα συχνά με κονιάκ ή κάποιο άλλο αλκοολούχο και την κάνουν φλαμπέ, συμβολίζοντας την αγάπη και τη δύναμη  του Ιησού. Ένα άλλο έθιμο είναι να βάζουν ένα ασημένιο νόμισμα μέσα στην πουτίγκα και όποιος το βρει, θεωρούσαν ότι θα έχει τύχη και υγεία για όλο το χρόνο. Εκτός από το νόμισμα, έβαζαν επίσης και άλλα «γούρια» όπως «το κουμπί του ανύπαντρου» που αν το έβρισκε κάποιος εργένης, θα παρέμενε εργένης και την επόμενη χρονιά, ή «την δαχτυλήθρα της γεροντοκόρης» που και σε αυτή την περίπτωση, αν τύχαινε να την βρει μια ανύπαντρη, δεν θα παντρευόταν ούτε και την επόμενη χρονιά. Ενώ, όσοι έβρισκαν «το δαχτυλίδι», είτε θα παντρευόντουσαν, είτε θα γινόντουσαν πλούσιοι.

Τον Μεσαίωνα, το γκι που διακοσμεί το πάνω μέρος της πουτίγκας, θεωρείτο ότι έφερνε καλή τύχη και είχε θεραπευτικές ιδιότητες. Το φύτευαν συχνά κοντά στα σπίτια για να προστατεύει τους ανθρώπους. Την Βικτωριανή εποχή, στα πλούσια σπίτια, έφτιαχναν τις πουτίγκες αντί στο συνηθισμένο σχήμα μπάλας, μέσα σε εντυπωσιακές φόρμες με σχήματα πύργων και κάστρων . Για την  κορυφαία βρετανική παραδοσιακή  χριστουγεννιάτικη λιχουδιά, παίζει σημαντικό ρόλο το λίπος.  Παλιά χρησιμοποιούσαν λίπος χήνας ή χοιρινού και άφηναν τους ξηρούς καρπούς να ποτίσουν στο μπράντι, το ουίσκι ή την μπύρα από ένα μήνα έως και ένα χρόνο για να πάρουν γεύση. Ο Ερρίκος ο 8ος, που λάτρευε τα μαύρα λουκάνικα με αίμα, ήθελε να μπαίνει λίγο από το λίπος τους στην πουτίγκα του για να πάρει λιπαρή γεύση.