Συντήρηση του κρασιού μετά το άνοιγμα

Η επαφή με το οξυγόνο οξειδώνει το κρασί και το μετατρέπει σε ξίδι. Είναι απαραίτητο να διατηρούμε την επιφάνεια του κρασιού που έρχεται σε επαφή με το οξυγόνο όσον το δυνατόν μικρότερη. Όλες οι μέθοδοι αύξησης της διάρκειας ζωής του κρασιού βασίζονται στην ελαχιστοποίηση της έκθεσης στο οξυγόνο, είτε αφαιρώντας το από το μπουκάλι, είτε μειώνοντας την επιφάνεια του κρασιού που εκτίθεται σε αυτό. Υπάρχουν στην αγορά τρόμπες κρασιού που αφαιρούν το οξυγόνο από το μπουκάλι και βοηθούν στην διατήρηση του κρασιού για χρονικό διάστημα μέχρι και πάνω από εβδομάδα.

Είναι προτιμητέο να διατηρούμε τα ανοιγμένα μπουκάλια κρασιού σε σκοτεινό σημείο και σε μέρος δροσερό, με θερμοκρασία πιο χαμηλή από αυτήν του δωματίου. Όταν αποθηκεύουμε το κρασί σε χαμηλή θερμοκρασία παγώνουμε τις χημικές διεργασίες που γίνονται στο εσωτερικό της φιάλης και επιβραδύνουμε την οξείδωση που προκαλεί η επαφή με το οξυγόνο. Η συνήθης λύση για την αποθήκευση είναι το ψυγείο, όπου το κρασί στο οποίο έχει επανατοποθετηθεί ο φελλός ή το καπάκι μπορεί να διατηρηθεί σχετικά φρέσκο από 3 έως 5 ημέρες. Θα πρέπει να φροντίσουμε να τοποθετήσουμε την φιάλη όρθια για να μειώσουμε την επιφάνεια που έρχεται σε επαφή με το οξυγόνο. Όταν θα επαναχρησιμοποιήσουμε το κρασί αυτό, θα πρέπει να προσέξουμε την απότομη αλλαγή θερμοκρασίας η οποία επίσης μπορεί να το βλάψει.

Τα κόκκινα κρασιά έχουν την τάση να χαλάνε γρηγορότερα, και ειδικά τα Pinot Noir έχουν μεγάλη ευαισθησία στο οξυγόνο, τα παλαιωμένα κρασιά ηλικίας 8-10 ετών, τα βιολογικά κρασιά που δεν περιέχουν θειώδη, και οι ποικιλίες ερυθρών που έχουν ελαφρύ κόκκινο χρώμα όπως είναι τα Grenache, Zinfadel, Nebbiolo, Sangiovese.

Σε κάθε περίπτωση αποθηκεύουμε τα ανοικτά κρασιά μας σε μέρη που δεν τα βλέπει ο ήλιος και σε θερμοκρασίες μικρότερες των 21ο C.