Θα μπορούσε το ελληνικό γιαούρτι να είναι το επόμενο βιοκαύσιμο;

Η δημοτικότητα του ελληνικού γιαουρτιού έχει επεκταθεί πολύ πέρα από την πατρίδα μας και το απολαμβάνουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι πια σε όλο τον κόσμο. Η παραγωγή γιαουρτιού στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, για παράδειγμα, σχεδόν τριπλασιάστηκε μεταξύ 2007 και 2012, από 106.000 σε 315.000 τόνους. Ωστόσο, η παραγωγή του δημιουργεί τεράστιους όγκους διατροφικών απορριμμάτων με τη μορφή υγρού ορού γάλακτος. Για κάθε χαρτοκιβώτιο γιαουρτιού υπάρχει το ισοδύναμο δύο ή τριών χαρτοκιβωτίων αποβλήτων ορού γάλακτος.

Υπάρχουν τρία κύρια συστατικά του υγρού ορού γάλακτος: η λακτόζη (ένα είδος σακχάρου που περιέχεται στο γάλα), η φρουκτόζη (άλλο ένα είδος σακχάρου που βρίσκεται στα φρούτα) και το γαλακτικό οξύ (ένα προϊόν ζύμωσης). Χρησιμοποιώντας μια γεννήτρια διπλής τροφοδότησης και με την προσθήκη βακτηριδίων στο μίγμα, Αμερικανοί και Γερμανοί ερευνητές κατάφεραν να μετατρέψουν τον ορό σε ένα εκχύλισμα που περιέχει καπροϊκό οξύ (n-hexanoic acid ) και καπρυλικό οξύ (n-octanoic acid ). Αυτές οι εξαιρετικά χρήσιμες ενώσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βιοκαύσιμο ή ως εναλλακτική λύση έναντι των αντιβιοτικών για τα ζώα. Η νέα μέθοδος περιγράφεται σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική ενεργειακή επιθεώρηση Joule.

"Για να υπάρχει βιωσιμότητα, θα πρέπει να μετατρέπονται οι ροές αποβλήτων στον τόπο όπου δημιουργούνται. Η Νέα Υόρκη είναι το μέρος που βρίσκονται οι αγελάδες και οι γαλακτοπαραγωγοί και το μέρος που η τρέλα για το ελληνικό γιαούρτι ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες", δήλωσε ο Lars Angenent, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης και καθηγητής στα Πανεπιστήμια Cornell και Tübingen. "Υπάρχει πολύ μεγάλη ποσότητα όξινου ορού γάλακτος που πρέπει να μεταφερθεί σε μακρινές τοποθεσίες για να χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους στη γη, αλλά εμείς θα θέλαμε να παράγουμε πολύτιμα χημικά από αυτό."

Με την επεξεργασία που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές, οι ενώσεις του καπροϊκού και καπρυλικού οξέος μπορούν να μετατραπούν σε ένα βιοκαύσιμο, το οποίο μπορεί να αναμιχθεί με το καύσιμο των αεριωθουμένων, για παράδειγμα. Εναλλακτικά, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως ένα είδος «πράσινου αντιβιοτικού» που θα μπορούσε να χορηγηθεί στα ζώα. Και οι δύο αυτές επιλογές έχουν οικονομικά, περιβαλλοντικά και κοινωνικά πλεονεκτήματα. "Η γεωργική αγορά μπορεί να φαίνεται μικρότερη, αλλά έχει πολύ μεγάλο αποτύπωμα άνθρακα και η μετατροπή του όξινου ορού γάλακτος σε πρώτη ύλη που τα ζώα μπορούν να φάνε, αποτελεί σημαντικό παράδειγμα της ανακύκλωσης που χρειαζόμαστε σε μια βιώσιμη κοινωνία", ανέφερε ο Angenent. Οι ερευνητές ελπίζουν να βελτιώσουν τις μεθόδους τους και να ενισχύσουν την παραγωγική ικανότητα της ανακάλυψής τους. "Υπάρχουν πολλά ακόμα που μπορούν να γίνουν για να βελτιστοποιηθεί η διαδικασία εξαγωγής και να επεκταθεί με οικονομικό τρόπο", δήλωσε ο Angenent. "Μπορούμε επίσης να μάθουμε περισσότερα για τη φύση των μικροβιοκτόνων και τη σχετική βιολογία και να αρχίσουμε να διερευνάμε κατά πόσο αυτή η τεχνολογία μπορεί να μεταφραστεί και σε άλλες ροές αποβλήτων".

Φωτεινή Πουρνάρα