Φώσφορος, απαραίτητος για την υγεία των οστών

Συμβάλλει στο μεταβολισμό των υδατανθράκων, πρωτεϊνών και λιπών για παραγωγή ενέργειας, η οποία εξαρτάται από τις φωσφορυολυμένες ενώσεις, όπως η τριφωσφορική αδενοσίνη (ATP) και η φωσφορική κρεατίνη. Τα νουκλεϊκά οξέα (DNA & RNA), που είναι υπεύθυνα για την αποθήκευση και μετάδοση γενετικών πληροφοριών, είναι μακρομόρια σε μορφή αλυσίδας που περιέχουν φώσφορο. Η ενεργοποίηση μεγάλου αριθμού ενζύμων, ορμονών και μορίων επιφορτισμένων για τη διαβίβαση μηνυμάτων στο σώμα εξαρτάται από τη φωσφορυλίωση.

Ο φώσφορος επίσης βοηθά στη διατήρηση της απαραίτητης ισορροπίας οξέων-βάσεων (pH) στο αίμα καθώς λειτουργεί ρυθμιστικά στο σώμα. Επιπρόσθετα τα μόρια του 2,3-διφωσφογλυκερινικό οξέος τα οποία περιέχουν φώσφορο δεσμεύουν την αιμοσφαιρίνη στα ερυθρά αιμοσφαίρια και επηρεάζουν την απελευθέρωση οξυγόνου στους ιστούς του σώματος.

Είναι απαραίτητος για τη σωστή ανάπτυξη και διατήρηση των οστών, του συνδετικού ιστού και των δοντιών. Ο φώσφορος βοηθά στην ομαλή λειτουργία της καρδιάς, των νεφρών και του νευρικού συστήματος. 

Τα συμπτώματα ανεπάρκειας είναι παρόμοια με αυτά σε περίπτωση ανεπάρκειας σε ασβέστιο, όπως είναι η απώλεια οστικής μάζας, ραχίτιδα, οστεομαλακία και μυϊκή αδυναμία. Ανεπαρκής πρόσληψη φωσφόρου έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση αφύσικα χαμηλών επιπέδων φωσφόρου στον ορό του αίματος (υποφωσφαταιμία). Επειδή ο φώσφορος βρίσκεται σε αφθονία στα τρόφιμα, σπάνια παρατηρείται έλλειψή του λόγω διατροφής και η μόνη περίπτωση να εμφανιστεί είναι στα τελευταία στάδια της λιμοκτονίας.

Ωστόσο πιθανώς να δημιουργηθεί έλλειψη σε άτομα που για μεγάλο χρονικό διάστημα ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή με αντιόξινα σκευάσματα, που εμποδίζουν την απορρόφησή του. Επίσης υποφωσφαταιμία πιθανώς να εμφανισθεί σε αλκοολικούς, διαβητικούς που επανακτούν μετά από επεισόδιο κετονοοξείδωσης & σε άτομα ανορεκτικά ή που λιμοκτονούν, μετά από επανατροφοδοτικές δίαιτες πλούσιες σε θερμίδες αλλά χαμηλής αξίας σε φώσφορο.

Η προτεινόμενη ημερήσια πρόσληψη που καθορίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι στα 700mg /ημέρα. Η αξιοποίηση του φωσφόρου όπως και του ασβεστίου & μαγνησίου επιτελείται με τη βοήθεια της βιταμίνης D.

Η πιο επικίνδυνη συνέπεια ενός αφύσικα υψηλού επιπέδου φωσφόρου στο αίμα (υπερφωσφαταιμία) είναι η ασβεστοποίηση των μη σκελετικών ιστών, κυρίως των νεφρών. Επειδή τα νεφρά είναι πολύ αποτελεσματικά στο να εξαλείφουν την περίσσεια φωσφόρου από το κυκλοφορικό, η υπερφωσφαταιμία λόγω διατροφής είναι συνήθως πρόβλημα μόνο σε άτομα με βλάβη στα νεφρά (τελικό στάδιο νεφροπάθειας) ή υποπαραθυρεοειδισμό. Όταν η λειτουργία των νεφρών είναι μόνο το 20% της κανονικής μπορεί να προκαλέσει υπερφωσφαταιμία. Περιπτώσεις υπερφωσφαταιμίας έχουν επίσης παρατηρηθεί λόγω αυξημένης απορρόφησης στο έντερο φωσφορικών αλάτων, τα οποία λαμβάνονται από το στόμα, αλλά επίσης και λόγω απορρόφησης φωσφόρου με τη χρήση κλύσματος. Προς αποφυγήν υπερφωσφαταιμίας, η Επιτροπή Τροφίμων & Διατροφής έχει ορίσει ένα ανεκτό υψηλότερο όριο για πρόσληψη φωσφόρου σε υγιή άτομα .
Ο φώσφορος συμβάλλει στη φυσιολογική κατάσταση των οστών & δοντιών, βοηθά στη μείωση των πόνων της αρθρίτιδας, και είναι απαραίτητο στοιχείο για τη μυϊκή ανάπτυξη

Ο φώσφορος βρίσκεται σχεδόν σε όλα τα τρόφιμα γιατί είναι απαραίτητο συστατικό για κάθε ζωντανό οργανισμό. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα ψάρια, το κρέας & τα αυγά είναι ιδιαίτερα πλούσια σε φώσφορο. Ο φώσφορος είναι επίσης συστατικό πολλών πολυφωσφορικών πρόσθετων των τροφίμων και μπορεί να βρίσκεται σε πολλά αναψυκτικά με τη μορφή του φωσφορικού οξέος. Βρίσκεται επίσης με τη μορφή του φυτικού οξέος σε όλους τους σπόρους (φασόλια, μπιζέλια, δημητριακά & καρύδια).