Το πρόχειρο φαγητό διοχετεύει στο αίμα επικίνδυνα χημικά

Οι φθαλικοί εστέρες είναι μία κατηγορία χημικών ενώσεων που χρησιμοποιούνται κυρίως ως πλαστικοποιητές (ουσίες που προστίθενται στα πλαστικά για την αύξηση της ευλυγισίας τους) και πρωτίστως για την μετατροπή του πολυβινυλοχλωριδίου (PVC) από σκληρό σε ευλύγιστο πλαστικό. Η έκθεση του ανθρώπου σε αυτές τις ουσίες μπορεί να γίνει μέσω της κατανάλωσης τροφίμων και υγρών που έχουν έρθει σε επαφή με πλαστικά δοχεία.

Αν και δεν έχει μελετηθεί πλήρως η επίδραση των συγκεκριμένων χημικών ουσιών στην υγεία του ανθρώπου, πειράματα έχουν δείξει ότι επηρεάζει το αναπαραγωγικό σύστημα, καθώς μιμούνται τις ορμόνες του σώματος, ενώ θεωρούνται ύποπτοι και για καρκινογένεση. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ισχύουν όρια ασφαλείας στην χρήση των φθαλικών εστέρων στην τροφική αλυσίδα.

Αμερικανική μελέτη που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας Milken στο Πανεπιστήμιο George Washington, και της οποίας τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο Environmental Health Perspectives, έδειξε ότι τα άτομα που έτρωγαν μεγάλες ποσότητες πρόχειρου φαγητού είχαν 39% περισσότερες ποσότητες δύο φθαλικών εστέρων στο αίμα τους, συγκριτικά με όσους έτρωγαν λιγότερο fast food ή καθόλου.

Οι ερευνητές αξιολόγησαν στοιχεία που αφορούσαν περισσότερους από 8.000 συμμετέχοντες στη μελέτη National Health and Nutrition Examination Surveys την περίοδο 2003-2010. Οι εθελοντές είχαν δώσει στοιχεία για την κατανάλωση fast food, το είδος του και την περιεκτικότητα της διατροφής τους σε λιπαρά το προηγούμενο 24ωρο. Επίσης, στη δημοσκόπηση περιλαμβάνονται και μετρήσεις των φθαλικών εστέρων σε δείγματα ούρων. Όσο μεγαλύτερη ήταν η καταναλισκόμενη ποσότητα πρόχειρου φαγητού, τόσο μεγαλύτερη ήταν και η παρουσία των φθαλικών εστέρων στα ούρα των συμμετεχόντων. Οι συγκεκριμένες δύο χημικές ουσίες φάνηκαν να σχετίζονται με την ποσότητα των πρόχειρων φαγητών με βάση τα σιτηρά ή το κρέας που είχαν καταναλώσει οι συμμετέχοντες στη μελέτη. Οι ερευνητές συνεκτίμησαν την ηλικία, το φύλο, το σωματικό βάρος, το οικογενειακό εισόδημα και άλλες διατροφικές πηγές φθαλικών εστέρων, όπως τα αυτόματα μηχανήματα πώλησης σνακ, αλλά το αποτέλεσμα δεν άλλαξε.

‘Αν και η μελέτη δε μπορεί να στοιχειοθετήσει υπαιτιότητα, τα αποτελέσματα είναι σημαντικά από στατιστική άποψη. Πιθανές πηγές επαφής της τροφικής αλυσίδας με τις φθαλικές ενώσεις θεωρούνται οι διάφορες συσκευασίες σε όλα τα στάδια παραγωγής και διανομής του τελικού προϊόντος ή και τα γάντια που φορούν οι εργαζόμενοι κατά την παρασκευή των γευμάτων. Σε κάθε περίπτωση η μελέτη δείχνει ότι αν θες να περιορίσεις την έκθεσή σου στα χημικά αυτά, είναι περιορίζοντας την κατανάλωση πρόχειρου φαγητού και κατεργασμένων τροφίμων γενικώς’ δηλώνουν οι ερευνητές.