Υπεραλίευση, απειλή για την ισορροπία του οικοσυστήματος
Πάνω από τα ¾ του πλανήτη καλύπτονται από τους ωκεανούς. Σε αυτούς βρίσκεται το 80% όλων των ζωντανών οργανισμών πάνω στην γη, με τους περισσότερους να παραμένουν άγνωστοι, ενώ η βιοποικιλότητα είναι απαράμιλλη. Εκατομμύρια ανθρώπων παγκοσμίως βασίζονται σε αυτούς για τον βιοπορισμό τους. Όλο αυτό όμως απειλείται με εξαφάνιση λόγω της άγνοιας και της έλλειψης διαχείρισης.
Η υπεραλίευση μπορεί να οριστεί με πολλούς διάφορους τρόπους. Όλοι όμως οι ορισμοί οδηγούν σε ένα συμπέρασμα : Το να πιάνουμε πολλά ψάρια για να υποστηρίξουμε το σύστημα διατροφής, οδηγεί σε συνολική υποβάθμιση του συστήματος. Η υπεραλίευση είναι ένας μη ανεκτός τρόπος χρήσης των ωκεανών.
Γενικά ως υπεραλίευση ορίζεται η υπερβολική αλίευση για εμπορικούς ή μη σκοπούς σε βαθμό τέτοιο ώστε να μην μένουν αρκετά ψάρια για να πολλαπλασιαστούν και να ανανεώσουν τον πληθυσμό τους.
Παγκοσμίως οι αλιευτικοί στόλοι είναι από 2 έως 3 φορές μεγαλύτεροι από το μέγιστο που μπορούν να αντέξουν οι ωκεανοί. Έχουμε την αλιευτική ικανότητα να καλύψουμε 5 πλανήτες σαν την γη.
Πέρα από το μέγεθος των στόλων, αυτό που κάνει επικίνδυνη την κατάσταση είναι και οι μέθοδοι αλίευσης που χρησιμοποιούνται και έχουν κρίσιμη επίδραση στο θαλάσσιο οικοσύστημα. Αυτές οι μέθοδοι και τα εργαλεία προκαλούν τεράστιες καταστροφές και στα είδη που δεν είναι στόχος αλίευσης.
Έρευνες έχουν δείξει ότι το 25% του συνολικού αποθέματος ψαριών έχει υποστεί υπερεκμετάλλευση ή έχει εξαντληθεί. Ένα άλλο 52% είναι εντελώς εκμεταλλευμένο, και σε διαρκή κίνδυνο εξάντλησης. Έτσι περίπου το 80% του συνολικού αποθέματος θαλάσσιας ζωής είναι είτε εξαντλημένο ή σε κίνδυνο εξάντλησης. Περίπου το 90% των μεγάλων αρπακτικών ψαριών έχει ήδη εξαφανιστεί. Αυτό προκαλεί δύο μεγάλα προβλήματα.
Χάνουμε είδη και ολόκληρα οικοσυστήματα. Σαν αποτέλεσμα έχουμε ωκεανούς σε πίεση και σε κίνδυνο κατάρρευσης.
Κινδυνεύουμε να απωλέσουμε μια σημαντική πηγή τροφής, στην οποία βασίζονται πολλοί, για κοινωνικούς οικονομικούς, και διατροφικούς λόγους.
