Πάπιες αντί για φυτοφάρμακα, μια φυσική προσέγγιση που ανακαλύπτεται εκ νέου

Οι αγρότες στην Κίνα, την Ιαπωνία, το Ιράν, το Νεπάλ, τις Φιλιππίνες αλλά και τη Γαλλία και τη Νότια Αφρική αρχίζουν να επιστρέφουν σε μια αρχαία Ιαπωνική και Κινεζική μέθοδο καλλιέργειας ρυζιού, χρησιμοποιώντας πάπιες αντί για φυτοφάρμακα. Καθώς η χρήση των βιομηχανικών τεχνολογιών αποτελεί μια συνεχώς αυξανόμενη απειλή για το περιβάλλον, ορισμένοι αγρότες στρέφονται στην αρχαία σοφία για να παράγουν ένα οικολογικά υγιές και ιδιαίτερα περιζήτητο προϊόν. Στις ασιατικές χώρες το ρύζι καλλιεργείται εδώ και χιλιετίες. Παρά τη γοητεία που εξασκούν οι τεχνολογίες αιχμής σε αυτές τις χώρες, το ρύζι παραμένει ως σημείο αναφοράς τους βαθειά ριζωμένο όχι μόνο στο έδαφος αλλά και τη ψυχή τους. Οι αυτοκράτορες της Ιαπωνίας π.χ. φυτεύουν και συλλέγουν συμβολικούς μίσχους ρυζιού κάθε χρόνο και η μυθολογία της χώρας είναι γεμάτη με αναφορές στο ρύζι. Ακόμη και ο γραπτός χαρακτήρας για το "χωράφι του ρυζιού" αποτελεί τμήμα πολλών Ιαπωνικών επωνύμων.

Το ρύζι είναι η Νο.1 πιο σημαντική τροφή στον κόσμο αφήνοντας πίσω το σιτάρι, το καλαμπόκι και τις μπανάνες. Είναι η κύρια πηγή τροφής για περίπου 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους, το μισό από τον παγκόσμιο πληθυσμό και αντιπροσωπεύει το 20% όλων των θερμίδων που καταναλώνει η ανθρωπότητα. Στην Ασία, περισσότερα από 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι βασίζονται στο ρύζι για το 60% έως 70% των θερμίδων τους. Αν η καταναλωτική τάση συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό, 4,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα τρέφονται με ρύζι το 2025 και η παραγωγή θα πρέπει να αυξηθεί κατά 20% για να συμβαδίσει με τη ζήτηση.

Για τρείς χιλιετίες το ρύζι έχει καλλιεργηθεί με βιώσιμο τρόπο στην Ιαπωνία. Οι λόφοι και τα βουνά καλύπτονται από ορυζώνες και οι δασικές εκτάσεις διατηρούνται ως πηγή κομποστ. Τις τελευταίες δεκαετίες, η λεπτή ισορροπία μεταξύ ανθρώπου και φύσης έχει απειληθεί με την εκτεταμένη χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων. Όπως όλες οι ανακαλύψεις που φαίνονται καταπληκτικές στην αρχή, τα χημικά εντομοκτόνα έμοιαζαν να είναι η τέλεια απάντηση στα παράσιτα των καλλιεργειών. Αλλά με το πέρασμα του χρόνου έχει αποδειχθεί ότι είναι άλλη μια ανθρωπογενής καταστροφή τόσο για τον ίδιο τον άνθρωπο όσο και για το περιβάλλον. Για το λόγο αυτό, κάποιοι αγρότες σε διάφορες ασιατικές χώρες αλλά και αλλού, στράφηκαν στον παραδοσιακό τρόπο καταπολέμησης των παρασίτων και βρήκαν ότι οι πάπιες είναι μια αποτελεσματικότερη λύση.

Γιατί η χρήση παπιών αντί των φυτοφαρμάκων έχει λογική

Τα φυτοφάρμακα είναι θανατηφόρα για τα παράσιτα και είναι γνωστό ότι προκαλούν πολλές ασθένειες σε ανθρώπους και ζώα. Η χρήση παπιών ως παρασιτοκτόνων είναι μια φυσική μέθοδος που είναι χρήσιμη για το περιβάλλον και δεν ενέχει κινδύνους.

Ποια ποικιλία πάπιας χρησιμοποιείται

Το είδος Indian Runner χρησιμοποιείται στις καλλιέργειες. Αυτές οι πάπιες στέκονται όρθιες και δεν πετούν. Τρέχουν αντί να περπατούν με το χαρακτηριστικό βάδισμα της πάπιας και είναι ψηλότερες από τις άλλες. Κάνουν επίσης λιγότερο θόρυβο και τρώνε λιγότερο.

Η ιαπωνική παραδοσιακή μέθοδος καλλιέργειας

Ο Ιάπωνας αγρότης Takao Furuno, 61 ετών, καλλιεργεί σιτάρι και ρύζι. Αποφάσισε να μην χρησιμοποιεί χημικά φυτοφάρμακα και διερεύνησε τον τρόπο με τον οποίο οι αγρότες διατηρούσαν τα χωράφια τους χωρίς επιβλαβείς οργανισμούς, όταν τα παρασιτοκτόνα δεν είχαν καν παρασκευαστεί. Έφερε ξανά στο προσκήνιο την αρχαία ιαπωνική πρακτική της χρήσης παπιών στους ορυζώνες. Εκτρέφει δεκάδες πάπιες στο αγρόκτημά τους και τους επιτρέπει να τρέφονται από τους ορυζώνες. Οι πάπιες σκοτώνουν τα ζιζάνια και τα έντομα, χωρίς να βλάπτουν τις καλλιέργειες. Εκτός του ότι τρώνε τα παράσιτα, καθώς κινούνται πάνω στη λάσπη, οξυγονώνουν το νερό και αναδεύουν τα στρώματα του εδάφους. Τα περιττώματά τους δρουν ως φυσικό λίπασμα. Όλα αυτά τα οφέλη τις καθιστούν μια βιώσιμη εναλλακτική λύση έναντι των φυτοφαρμάκων.

Ο Furuno έγραψε ένα βιβλίο για την εμπειρία του που ονομάζεται «Η δύναμη της πάπιας». Το 2011, η τεχνική του δοκιμάστηκε επιτυχώς στην περιοχή Camargue της Νότιας Γαλλίας. Έχει εμπνεύσει πολλούς αγρότες σε όλο τον κόσμο ώστε να χρησιμοποιούν με αυτό τον τρόπο τις πάπιες και να αναζητούν φυσικούς τρόπους για να περιορίσουν τα παράσιτα. Σε σύγκριση με το παραδοσιακό σύστημα καλλιέργειας, η ολοκληρωμένη τεχνολογία με τις πάπιες κερδίζει από την άποψη της ελαχιστοποίησης του κόστους παραγωγής, την αύξηση της παραγωγικότητας, την παροχή περιβαλλοντικών οφελών και την αύξηση του εισοδήματος των αγροτών μέσω της πώλησης οργανικού ρυζιού και κρέατος πάπιας.

Φωτεινή Πουρνάρα