Γάλα, μην το πιείτε μόνο. Φορέστε το!
Κάθε χρόνο, εκατομμύρια τόνοι γάλακτος στην Ευρώπη που θεωρούνται μη ασφαλείς για ανθρώπινη κατανάλωση καταλήγουν στα σκουπίδια. Τώρα, μια γερμανική εταιρεία μετατρέπει το άχρηστο γάλα σε υψηλής τεχνολογίας υφαντικές ίνες και ρούχα χρησιμοποιώντας βιώσιμες διαδικασίες.
Η Γερμανίδα Anke Domaske έμαθε να φτιάχνει ρούχα ως παιδί, από την γιαγιά της, μια πιλοποιό (καπελού). Παράλληλα, είχε ένα πάθος για την επιστήμη και κέρδισε μάλιστα και έναν διαγωνισμό για νέους επιστήμονες, ως έφηβος. Αφού τελείωσε το σχολείο, πήγε στο Τόκιο, όπου σχεδίαζε και πουλούσε μπλουζάκια. Όταν επέστρεψε στο πατρικό της, άρχισε σπουδές στη μικροβιολογία αλλά συνέχισε να δημιουργεί ρούχα με τη δική της ετικέτα, καταφέρνοντας με αυτό τον τρόπο να εξισορροπήσει τα δύο μεγαλύτερα πάθη της και μάλιστα με εκπληκτικό αποτέλεσμα. Σε ηλικία 19 ετών τα ρούχα της είχαν μπει με επιτυχία στην Ιαπωνία. «Νόμιζα ότι θα έπρεπε να αποφασίσω μεταξύ των δύο τελικά, αλλά στη συνέχεια συνέβη κάτι που με βοήθησε να τα συνδυάσω», λέει η επιχειρηματίας που τώρα εδρεύει στο Ανόβερο. Αυτό το κάτι ήταν η σοβαρή ασθένεια του πατριού της από καρκίνο που παράλληλα βρέθηκε ξαφνικά αλλεργικός στις ίνες των περισσότερων ρούχων του. Η Domaske διερεύνησε και ανέπτυξε τότε μια εκπληκτική λύση: μία ίνα που παράγεται από γάλα.
Παραδέχεται ότι όλο αυτό μοιάζει με μια τρελή ιδέα: το να πάρει δηλαδή το γάλα που έχει πεταχτεί και θεωρείται ακατάλληλο για κατανάλωση από τον άνθρωπο και να επεξεργαστεί την πρωτεΐνη καζεΐνη για τη δημιουργία ινών για υφάσματα. Όμως, όπως ανακάλυψε μέσω ενός βίντεο στο YouTube, κάτι τέτοιο έχει γίνει και παλαιότερα στη Γερμανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930. «Υπήρξε καινοτόμα και μεγάλη ιδέα για λίγο καιρό, μέχρι που η ευκολία και το φθηνότερο κόστος της επεξεργασίας του πολυεστέρα, το ξεπέρασε», εξηγεί. «Γι 'αυτό πολλοί άνθρωποι δεν το έχουν ακούσει τώρα. Αλλά όταν το κοίταξα περισσότερο βρήκα ότι ακόμα και τότε η παραγωγή των υφασμάτων με αυτό τον τρόπο περιλάμβανε τη χρήση χημικών. Εγώ ήθελα κάτι εντελώς ουδέτερο από χημική άποψη. Τόσα πολλά από τα σημερινά υφάσματα, ακόμα και τα λεγόμενα φυσικά, επεξεργάζονται στην πραγματικότητα με διάφορα είδη φυτοφαρμάκων».
Αφού ήρθε σε επαφή με διάφορους εμπειρογνώμονες, η Domaske αποφάσισε να προσπαθήσει να το κάνει ο ίδια. Χρησιμοποιώντας μια δεξαμενή, ένα μίξερ και ένα θερμόμετρο για μαρμελάδες που αγοράστηκε από ένα παντοπωλείο για € 200, έφτιαξε την start-up εταιρία της στην κουζίνα του σπιτιού της. «Σκέφτηκα ότι οι σπουδές μου θα βοηθούσαν επειδή, ακόμα κι αν ασχολείσαι με φυσικά συστατικά, εξακολουθεί να αποτελεί μια χημική διαδικασία», εξηγεί. «Έχω πολύ περισσότερο σεβασμό για τους κατασκευαστές υφασμάτων τώρα. Η δημιουργία λεπτότερων ακόμη και από την ανθρώπινη τρίχα ινών που μπορεί να επιβιώσουν μέσα σε ένα πλυντήριο δεν είναι κάτι εύκολο».
Οι μηχανές παραγωγής λειτουργούν "σαν ένα μεγάλο μηχάνημα παρασκευής ζυμαρικών", σύμφωνα με την Domaske. "Προσθέτετε τη σκόνη πρωτεΐνης που μοιάζει με αλεύρι στο νερό και το ανακατεύετε μέχρι να γίνει μια ζύμη που περνά μέσα από ένα ακροφύσιο με μικροσκοπικές τρύπες και βγαίνει σε μορφή υφαντικών ινών. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε είδος γάλακτος, αλλά το ασφαλέστερο μέχρι στιγμής, είναι το αγελαδινό γάλα που μόλις ξίνισε. Πρέπει να έχει ξινίσει για να διαχωρίσουμε την πρωτεΐνη ". Η εταιρία της, η Qmilk άνοιξε μετά από 10 μήνες πειραματισμών. Έχει επίσης διερευνήσει τις περαιτέρω δυνατότητες των πρωτεϊνών του γάλακτος σε μια σειρά καλλυντικών που βασίζονται στο γάλα, όλα απολύτως φυσικά, που ξεκίνησαν μετά από τρία χρόνια ανάπτυξης και μελέτης.
Τόσο οι υφαντικές ίνες όσο και οι ενυδατικές ουσίες, σύμφωνα με την Domaske, παρουσιάζουν αξιοσημείωτες ιδιότητες. Η ίνα μπορεί να μετατραπεί σε ύφασμα βασισμένο 100% στο γάλα αλλά επίσης να αναμειχθεί χωρίς να φαίνεται με μαλλί ή μετάξι. Απορροφά την υγρασία και ρυθμίζει τη θερμοκρασία, καθιστώντας εξαιρετικά άνετη τη χρήση τους όλο το χρόνο. Έχει αντοχή στο τέντωμα όπως το μαλλί, είναι αντιβακτηριακή, καθιστώντας την πιθανό υλικό για κλινοσκεπάσματα ή επιδέσμους, είναι ανθεκτική σε χημικές ουσίες και φλόγες, προσφέροντας δυνατότητες χρήσης σε τεχνικό ρουχισμό ή σε ταπετσαρίες.
"Για να φτιάξετε ένα κιλό βαμβάκι απαιτούνται 20.000 λίτρα νερού. Η δική μας διαδικασία χρησιμοποιεί μόνο δύο λίτρα νερού", δήλωσε η 29χρονη επιχειρηματίας, η οποία ελπίζει ότι το φιλικό προς το περιβάλλον ύφασμα θα φέρει επανάσταση στη βιομηχανία της μόδας. Το κόστος βέβαια είναι μέχρι στιγμής, πολύ μεγαλύτερο : το QMilch κοστίζει γύρω στα 30 δολάρια ανά κιλό, σε σύγκριση με τα 3,8 δολάρια ανά κιλό που κοστίζουν τα βαμβακερά νήματα.
Φωτεινή Πουρνάρα
Πηγές: dw.com, nydailynews.com
Photo Credits: Qmilk
