Ποιοι είναι οι κίνδυνοι που παραμονεύουν από τη μείωση των μελισσών;
«Στην Ευρώπη, το 9% από κάποια είδη άγριων μελισσών και πεταλούδων είναι υπό εξαφάνιση και ειδικότερα για κάποια είδη μελισσών υπάρχουν περιοχές όπου ο κίνδυνος φθάνει και το 40% », δήλωσε πρόσφατα υπεύθυνος των Ηνωμένων Εθνών για τη βιοποικιλότητα (IPBES). Πρόσθεσε δε, ότι τα ανησυχητικά αυτά στοιχεία παρατηρήθηκαν και σε άλλα μέρη του κόσμου και συντείνουν στην απώλεια οικοτόπων, σε μόλυνση, σε κλιματικές αλλαγές αλλά και σε χρήση περισσότερων φυτοφαρμάκων.
Τα επιστημονικά άρθρα για την έρευνα των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας που δημοσιεύθηκαν υπό την αιγίδα των Ην. Εθνών το 2012, δείχνουν απερίφραστα μια γενικευμένη απειλή για τις προμήθειες αγαθών. Κυρίως όμως τόνισαν τη σημασία προστασίας των επικονιαστών ώστε να εξασφαλισθεί η σταθερή παραγωγή φρούτων και λαχανικών σε συνδυασμό με τον αυξανόμενο πληθυσμό που θα πρέπει να τραφεί στις ερχόμενες δεκατίες. Επικονίαση είναι η μεταφορά της γύρης μεταξύ του ανδρικού και θηλυκού μέρους των φυτών ώστε να γίνει εφικτή η αναπαραγωγή.
Υπάρχει ένα κενό ενημέρωσης και δεδομένων για την κατάσταση που επικρατεί στην Λατινική Αμερική, την Ασία και την Αφρική αλλά εκφράζονται φόβοι ότι ισχύουν τα ίδια και στις περιοχές αυτές.
Τα στοιχεία είναι πιο συγκεκριμένα για τους επικονιαστές που δεν είναι έντομα, όπως πχ. τα πουλιά και οι νυχτερίδες, όμως το IPBES ισχυρίζεται ότι το 16% και αυτών των ειδών απειλούνται με εξαφάνιση παγκόσμια.
«Σχεδόν όλα τα φρούτα και πάρα πολλά από τα λαχανικά μας εξαρτώνται από την επικονίαση» σημειώνει ο Simon Potts, υποδιευθυντής του Centre for Agri-Environmental Research του βρετανικού Πανεπιστημίου Reading. Πολιτικές που θα προωθούσαν την καλύτερη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων, ο περιορισμός της εντατικής καλλιέργειας του εδάφους καθώς και η εύρεση εναλλακτικών για τα φυτοφάρμακα, είναι κάποιες πιθανές λύσεις στο πρόβλημα σύμφωνα με το IPBES.
Μεγαλύτερη προσοχή στον έλεγχο των παθογενειών μεταξύ των διαφόρων ειδών και καλύτερη ρύθμιση των πληθυσμών των μελισσών και των άλλων ειδών επικονιαστών θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει.
Συμπερασματικά, η μείωση των επικονιαστών είναι βέβαιο ότι βάζει σε κίνδυνο τις σοδειές των πιο σημαντικών τροφών σε παγκόσμια κλίμακα, μειώνει τα κέρδη από τις καλλιέργειες, αυξάνοντας αντίθετα το κόστος για τους καταναλωτές.
Πηγή: The Gaurdian
