Τα καλά και κακά τριγλυκερίδια

"Γνωρίζουμε ότι τα γονίδια δεν είναι το άλφα και το ωμέγα", λέει η Katie Robinson, μια από τους επιστήμονες της συγκεκριμένης έρευνας που δημοσιεύθηκε στο Journal of Nutrigenetics and Nutrigenomics. "Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε, συμπεριφορικά, για να αλλάξουμε τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει ο καθένας μας προσωπικά. Αποτελεί μια φωτεινή ηλιαχτίδα στην έρευνά μας καθώς σίγουρα δεν μπορούμε να τροποποιήσουμε τη γενετική μας, μπορούμε όμως να τροποποιήσουμε την επιγονιδιώματα και κάποιες συμπεριφορές και να έχουμε κάποια θετικά αποτελέσματα για την υγεία.", προσθέτει.

Τα τριγλυκερίδια, ένας τύπος λίπους στο αίμα, είναι σημαντικά για την καλή υγεία. Είναι χημικές ενώσεις που χωνεύονται από τον οργανισμό για να του παρέχουν την απαραίτητη για τον μεταβολισμό ενέργεια. Τα τριγλυκερίδια, η πιο κοινή μορφή λίπους στο σώμα, είναι το κύριο συστατικό σε φυτικά έλαια και ζωικά λίπη. Τα αυξημένα επίπεδα τριγλυκεριδίων είναι ένας παράγοντας κινδύνου για αθηροσκλήρωση, καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό επεισόδιο και περιφερική αρτηριακή νόσο και αποτελούν συχνά σημάδι παχυσαρκίας και μεταβολικού συνδρόμου. Σημαντικά αυξημένα επίπεδα τριγλυκεριδίων μπορεί επίσης να προκαλέσουν λιπώδη ηπατική νόσο και παγκρεατίτιδα.

Υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων και γενετική

Στη συγκεκριμένη μελέτη, εξετάστηκε η fetuin-A (FetA) μια πρωτεΐνη που παρασκευάζεται στο ήπαρ και η οποία είναι ένας σημαντικός δείκτης που συνδέει τη φλεγμονή με την παχυσαρκία και τις σχετιζόμενες ασθένειες. Η Robinson εξήγησε: "Η FetA είναι μια πρωτεΐνη που απελευθερώνεται από τον λιπώδη ιστό και το συκώτι. Γνωρίζουμε ότι είναι αναπόσπαστο στοιχείο της ευαισθησίας στην ινσουλίνη, και εδώ επικεντρώθηκε το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας για να εξετάσουμε τη λειτουργία της. Ξέρουμε επίσης ότι η FetA είναι αυξημένη σε περιπτώσεις παχυσαρκίας και διαβήτη. Έτσι, μας ενδιαφέρει να εξετάσουμε τις γενετικές συνέπειες και να δούμε αν όταν υπάρχουν διαφοροποιήσεις μέσα στο γονίδιο που κωδικοποιούν διαφορετικά το FetA, αυτό μπορεί να αλλάξει τον κίνδυνο ενός ατόμου για παχυσαρκία ή για τις σχετιζόμενες ασθένειες».

Σε σύγκριση με τους ανθρώπους που ανήκουν στην Καυκάσια φυλή, οι Ισπανοί στις Η.Π.Α. έχουν υψηλότερα ποσοστά διαβήτη τύπου 2 και άλλες ασθένειες που σχετίζονται με την παχυσαρκία. Από όλες τις ισπανικές υποομάδες, οι Μεξικανοί διατρέχουν από τους υψηλότερους κινδύνους για παχυσαρκία και συναφείς ασθένειες. Οι ερευνητές πήραν δείγματα αίματος από 641 νεαρούς ενηλίκους Μεξικανούς και τα ανέλυσαν για βιοδείκτες και γονότυπους. Ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ), τα επίπεδα γλυκόζης νηστείας και οι διατροφικές συνήθειες αξιολογήθηκαν επίσης. Από τη γονοτυποποίηση, η ερευνητική ομάδα αναζητούσε αν συνέβαιναν δύο συγκεκριμένες μεταλλάξεις του γονιδίου AHSG, ενός γονιδίου που επηρεάζει την πρωτεΐνη FetA και ενδιαφέρονταν για τη συσχέτιση αυτών των μεταλλάξεων με τη λήψη τροφής, το βάρος, καθώς και με τους βιολογικούς δείκτες της υγείας. Οι πολυμορφισμοί του AHSG βρέθηκαν να σχετίζονται με τριγλυκερίδια αλλά ο συσχετισμός αυτός εξαρτιόταν πολύ από το ΔΜΣ και τη διατροφική πρόσληψη. Η σχέση ήταν υπερβολική σε άτομα που ήταν υπέρβαρα.

Η Robinson σημειώνει ότι "η υψηλότερη πρόσληψη υδατανθράκων, ειδικά η πρόσληψη σακχάρου ή σακχαρόζης, σχετίζεται με αυξημένα τριγλυκερίδια." Ανεξάρτητα από τον γονότυπο, ο αυξημένος ΔΜΣ συσχετίζεται με υψηλότερα τριγλυκερίδια. Λόγω της σχέσης μεταξύ του FetA και του διαβήτη, οι ερευνητές ήθελαν επίσης να δουν αν υπήρξε συσχέτιση με μεταλλάξεις του AHSG και της γλυκόζης, αλλά με έκπληξη δεν βρήκαν καμία. Τα καλά νέα από τα ευρήματα της μελέτης είναι ότι η διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους συχνά μπορεί να ξεπεράσει τα αποτελέσματα των γονιδίων που σχετίζονται με τη μεταβολική νόσο και τον διαβήτη τύπου 2.

Φωτεινή Πουρνάρα